marit-kaapstad.reismee.nl

Het avontuur is begonnen!

Na een vlucht van 11 uur komen we aan op het vliegveld in Kaapstad! Koffers pakken, paspoortcontrole en een extra controle. De controleur wil weten of we ‘kaas’ bijhebben haha. Kaas is dus een makkelijke manier om drugs in mee te smokkelen. Gelukkig had niemand het mee. Onze chauffeur staat al op ons te wachten, een vrolijke donkere gast. Hij helpt ons met de koffers en er komt een tweede man bij. Hij ziet er wat sloeberig uit, maar ik heb geen idee hoe de mensen in Kaapstad erbij lopen. Hij zal wel bij de chauffeur horen. De man is heel behulpzaam, maar als we de taxi in willen stappen wil hij opeens geld hebben. Hij blijft aandringen en dan beseffen we dat hij niet bij de chauffeur hoort. Veel zwervers staan bij het vliegveld om een klein beetje Rand te verdienen. Na twintig minuten rijden komen we aan in Observatory. Een groot studentenhuis met zeventien kamers! Het is erg donker in huis, alleen bij de pooltafel brand ligt. In Zuid-Afrika moet je dus elektriciteit kopen in de supermarkt, vertelt een van mijn huisgenoten. Daarom zijn vaak alle lichten uit om energie te besparen. Er wonen tien Nederlandse studenten, een Zuid-Afrikaan en zes Amerikanen in het huis, gezellig!!

Wat is Kaapstad een prachtige stad, omringt door bergen en de Oceaan. Wauw! Ik ben naar Campsbay geweest, een strand met uitzicht op "De twaalf apostelen". Men noemt deze berg zo, omdat hij twaalf toppen heeft. De Oceaan is ijskoud, dus we bleven lekker aan de kant om te zonnen. Dat is ook prima vol te houden? Het is nu lente in Zuid-Afrika,  alles staat in bloei. De natuur is zo mooi hier! Als ik ergens naartoe wil pak ik altijd de Uber. Dit is het betrouwbaarste vervoersmiddel in Kaapstad. 85 procent van de Uber drivers komt uit Zimbabwe. In de landen rond Zuid-Afrika is er weinig werk, dus komen er veel mensen naar Kaapstad om werk te zoeken. Maar in Kaapstad is de werkgelegenheid ook niet al te best. Daarom werken en vaak veel te veel mensen bij een restaurant en wordt bijvoorbeeld je auto getankt door een medewerker, puur om banen te creëren. Het slaven museum in Kaapstad is ook heel indrukwekkend. Zuid-Afrika heeft een heftige geschiedenis waarin Nederland een grote rol speelde. Dat is nog steeds terug te zien aan de vele Nederlandse plaatsnamen zoals Muizenberg, Zonnebloem en Melkbosstrand. Ook hebben veel Zuid-Afrikanen een Nederlandse achternaam. Na een bezoek aan Boo Kaap met zijn gekleurde huizen, veel bergklimmen en elke avond uit eten vliegt de week voorbij. Het eten is enorm goedkoop hier. Voor zeven euro krijg je een heerlijk diner. Ik heb zelfs een keer een maaltijd op voor 3 euro, geweldig! Dat zorg er wel voor dat ik afgelopen drie weken maar twee keer heb gekookt......

Op zondag ga ik naar de ‘Grote kerk’. Deze kerk staat midden in het centrum. Het gaat er ongeveer hetzelfde aan toe als in Nederland, alleen de Afrikaanse taal is wel even wennen. Het lijkt op Nederlands, maar dan op een kinderachtige manier. Een lekke band is bijvoorbeeld ‘papwiel’ en een zakdoekje is ‘sneusdoekie’ haha. Ik ben door een zwart meisje uitgenodigd om met haar mee naar de kerk te gaan. Daarover schrijf ik in mijn volgende blog?. Ik heb al veel mensen gesproken die naar een kerk gaan, Zuid-Afrika is een heel gelovig land!

Na een week vakantie begin ik mijn stage bij Play Sport4Life. Een non-profit organisatie die zorgt dat arme kinderen en jongeren de kans krijgen om te sporten. Daarnaast geven ze voorlichting over het gebruiken van drugs en organiseren ze veel leuke evenementen. Hierdoor kunnen de kinderen weer kind zijn en hoeven ze even niet te denken aan hun slechte thuissituatie. De organisatie bestaat uit een klein team van drie mensen: Miles, de baas en oprichter van PS4L, Caroline, en uncle Mike (ome Mike). Iedereen noemt hem zo, omdat hij een wat oudere man is. Daarnaast werken er stagiairs van de universiteit in Kaapstad. Deze studenten zijn geboren en getogen in Zuid-Afrika. Ik werk veel samen met Leletu, een student sportmanagement. Ze krijgt haar opleiding van de overheid en woont in een Township met de naam ‘Kraaifontein’. Naast Engels spreekt Lelethu haar stamtaal: Xhosa. Het is een moeilijke taal, omdat je sommige klanken uitspreekt door te klakken met je tong. Heel grappig. In tegenstelling tot in Nederland is het in Zuid-Afrika heel normaal dat mensen elkaar aanspreken met hun kleur. Dus een donkere Zuid-Afrikaan is ‘black’ en is hier niet door beledigd. De blanke bevolking zijn de ‘whites’, de gekleurde bevolking de ‘colourds’ en de Indische bevolking ‘indians’. Zuid-Afrika wordt ook wel ‘The Rainbow nation’ genoemd, omdat alle kleuren van de regenboog aanwezig zijn. 

Rijden in Zuid-Afrika is ook wel even andere koek. Naast linksrijdend zijn er nog de taxibusjes die als gekken door de stad rijden. De busjes werken samen door regelmatig de weg te blokkeren en zo veel mogelijk mensen in hun taxi te krijgen. Het draait allemaal om geld. Soms doen ze een wedstrijd wie het eerst bij een groep mensen is, dan halen ze alle auto’s in en kijken nergens naar. Echt bizar dat het is toegestaan. Als je snel ergens wil zijn is het wel een goed vervoersmiddel. Ik heb twee keer zo’n een taxi genomen, puur omdat de Uber drivers niet naar de Townships willen rijden en omdat ik het stiekem ook wel een keer leuk vond om mee te maken. Townships zijn de krottenwijken in Zuid-Afrika. Iedere keer als ik er langsrij kijk ik mijn ogen uit. Ongelooflijk dat naast zo'n hippe en rijke stad zoveel armoede leeft. 

Samen met de andere stagiairs kreeg ik een rondleiding langs de scholen waar we gaan werken. We begonnen op de armste school van Play Sport4Life. We reden door een groot hek en er stond een politieauto i.v.m. de vele criminaliteit daar. Een politieauto op een basisschool... We kregen een rondleiding door de school en zagen de kinderen, zo lief. Ze staarden ons met grote ogen aan. Zo vaak zien ze geen blanke studenten. De directrice van de school vertelde ons dat de kinderen erg arm zijn. Ze krijgen thuis geen eten, dus krijgen ze hun enige maaltijd op school. Veel kinderen hebben geen ouders meer en wonen bij andere familieleden. Het bezoek aan die school heeft veel indruk op mij gemaakt. Daarna bezochten we een middelbare school. Dat ging er even anders aan toe. Een stagiaire stelde ons voor aan haar klas, de klas ging helemaal los!  Waar komen jullie vandaan? Waarom wil je hier zijn? Wat een mooie schoenen! Mag ik aan je haar voelen? Hoe heet je? Ze stelden zoveel vragen en allemaal door elkaar. Dat wordt nog wat als ik daar voor de klas moet staan...  Maar wel echt heel leuk. Op zaterdag heb ik geholpen bij een groot voetbalevenement voor kinderen. Alle voetbalteams van onder de 11 jaar in Kaapstad deden mee. Erg gaaf! Er was een gastspreker om de kinderen in te lichten over de gevaren van drugs. Verslaving is namelijk een groot probleem in Zuid-Afrika, omdat veel ouders drugs gebruiken en de kinderen dat overnemen. Daarnaast is de drugs hier erg goedkoop.
Na het evenement nodigde Miles (de baas) alle stagiaires uit voor een rugbywedstrijd. Erg leuk om een keer mee te maken.
Ik denk dat ik het hier wel een poosje vol kan houden  :-)

Reacties

Reacties

Elizabeth

Hee Marit, wat leuk om je verhaal te lezen! Ik kijk uit naar de volgende :) Veel plezier nog!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!